Case Closed: EMI Publishing Nederland geslachtofferd in internationaal koningsdrama

Arjan Witte: “Ik weet nog steeds niet precies waarom het dicht moest”

Aan het eind van het jaar blikt 3VOOR12 traditioneel terug op een aantal zaken waarover het laatste woord nog niet gezegd is. Vandaag: de sluiting van EMI Publishing.


Een van de grootste mysteries van de muziekindustrie in 2010: de plotselinge sluiting van EMI Publishing Nederland. Dat major label EMI in zwaar weer verkeert is algemeen bekend, maar dat uitgerekend bij de uitgeverstak de deur op slot ging, was voor velen een verrassing. Ook voor Arjan Witte, die aan het hoofd stond van deze gezonde tak. “Op 28 mei moest ik samen met alle andere directeuren plotseling naar Londen komen”, vertelt Witte, die bijna 25 jaar leiding gaf aan de Nederlandse vestiging. “Daar werd bekend gemaakt dat Nederland en België gesloten werden, en dat de zaken vanaf dat moment vanuit Engeland afgehandeld zouden worden. Ik weet nog steeds niet precies waarom het dicht moest.”

Het gaat al jaren slecht met EMI, maar de Nederlandse afdeling lijkt daarop een uitzondering, zowel de platenmaatschappij als de uitgever. Met artiesten als Guus Meeuwis, Trijntje Oosterhuis en Anouk in de catalogus doet EMI het goed op de lokale markt. De uitgeverij, die zich bezighoudt met de exploitatie van muziek los van cd-verkoop, draaide ook goed, vertelt Witte. “We hadden het jaar voor de sluiting nog een goede 5,5 miljoen euro winst gemaakt, in België 3,5 miljoen. Dat ondanks een dalende markt en met slechts 14 mensen op kantoor. Maar kennelijk wilde men toch een besparing maken.”

Dat zou alles te maken kunnen hebben met het koningsdrama dat zich op het hoogste niveau afspeelt, denkt Witte. In 2007 werd het bedrijf voor 6,7 miljard dollar overgenomen door de Engelse investeringmaatschappij Terra Firma, een overname die uitliep op een ramp. “Een kat in de zak”, zegt Witte. “Terra Firma is er niet in geslaagd het bedrijf rendabel te maken. Grote kranten als Financial Times en New York Times hebben de afgelopen maanden veel gepubliceerd over EMI. Daarbij is allerlei opzienbarende informatie naar buiten gekomen, bijvoorbeeld over de rechtszaak die EMI-baas Guy Hands aanspande tegen bank Citigroup, omdat ze te veel geld gevraagd zouden hebben voor het bedrijf. Die zaak heeft hij onlangs verloren.”

“Ik snap Guy Hands echt niet”, zegt Witte. “Onlangs zei hij in een interview: wat zou het er geweldig uit gezien hebben, als we EMI niet gekocht hadden. Er gebeuren heel rare dingen in de top van het bedrijf. Zo werd ook de directeur van de Spaanse publisher ontslagen, net als de Australische. De Spanjaard is vervolgens gevraagd om directeur te worden in Australië. Begrijp me goed, het is een aardige man en hij was goed voor zijn terrein, maar Australië is een totaal andere markt. In internationale vergaderingen ben ik altijd vrij kritisch geweest. Zo werd er op zeker moment een nieuwe media-afdeling gestart waar gigantische bedragen in geïnvesteerd werden. Na drie jaar vroeg ik: wat is eigenlijk de meerwaarde, wat heeft het opgeleverd? Dat vonden ze maar lastige vragen, waarop het antwoord uitbleef.”

De geruchtenmachine rond EMI draait met name in Amerika op volle toeren. Zo doet Terra Firma al enige tijd verwoede pogingen het bedrijf te verkopen. Verschillende artiesten verlieten het bedrijf de afgelopen jaren of hebben daarmee gedreigd, waaronder Radiohead, Joss Stone en Rosin Murphy. Maar momenteel vaart het bedrijf recht op de grootste ijsberg af. “In maart moet EMI rente betalen aan Citigroup”, zegt Witte. “De kans is heel groot dat ze dat niet lukt. Vorig jaar ontstond al een groot probleem, waarbij aandeelhouders uiteindelijk bij sprongen. Ze hebben nu al aangegeven niet nog eens zo’n investering te willen doen. Het ligt dan ook voor de hand dat Citigroup in maart eigenaar wordt van EMI.”

BMG zou zich inmiddels gemeld hebben als mogelijke overnamepartner. Volgens recente berichten zou Guy Hands zelfs wel eens voor de kerst het roer uit handen moeten geven. De sluiting van EMI Publishing Nederland heeft dan ook bepaald geen prioriteit. “Ik hoop op een dag nog eens de ware reden te horen.”

Bron
 
--
 
Blijft toch een opmerkelijk verhaal.